2 weken wachten

Het is hoog tijd voor een update. Sinds mijn vorige bericht is er heel veel, en eigenlijk ook heel weinig gebeurd. Opvallend was in ieder geval mijn gebrek aan zin om m'n laptop überhaupt aan te raken. Little Miss Digital hier die normaal niet achter haar computer vandaan te slaan is, had niet eens de behoefte om de powerknop in te drukken. Zo zie je maar, ICSI doet rare dingen met je.

In De tussenstand beschreef ik het vreemde gevoel in mijn buik. Dat ging van vreemd naar vol naar ai-heel-vol. Goed nieuws, want dat betekende dat mijn eierstokken hun werk deden, zoals ook te zien was op de echo's die steeds tussendoor werden gemaakt. Een rare gewaarwording om je de hele dag bewust te zijn van je eierstokken. Arme, ondergewaardeerde eierstokken. 34 jaren van mijn leven gingen voorbij zonder dat ik veel aan ze heb gedacht. Ik denk dat ik dat nu wel goed gemaakt heb. Lopen, zitten, strakke broeken aan, ze waren het er niet mee eens.  

Op dinsdagavond 8 november klokslag 22.00 uur, ging de laatste spuit er in: p.regnyl. Daarin zit het H.CG hormoon en dat moet een eisprong opwekken na 36 uur. Om dat nét voor te zijn, stond de punctie gepland op t+35 uur, donderdagochtend 9.00 uur. Die laatste spuit was nog wel een belevenis, ampullen die je zelf moet breken, poeders en vloeistoffen mengen, het was net een apotheek in de keuken. Of een drugslab ;-).
Het verhaal over de punctie zal ik iedereen bespraken, maar boy-o-boy wat was dat een helse toestand. De beloofde drugs (ja, hier dan wel echt) brachten niet de roes en de vergeetachtigheid die was beloofd. Dat wordt er eentje voor het evaluatiegesprek. Gelukkig was MeneerHaan uiterst lief, heeft hij de hele tijd mijn hand vastgehouden en heel goed voor me gezorgd, vooral de eerste dagen waarop ik nauwelijks van de bank af ben gekomen. En uiteindelijk was het allemaal voor het goede doel, en dat was gelukkig inderdaad goed. Zijn 'productie' was ver boven verwachting goed, uit mijn buik zijn 12 eicellen gezogen en dat resulteerde de volgende dag in 9 (later zelfs 10) bevruchtingen. Ze waren een tikkeltje aan de trage kant, dus op is er een mooie 8-cellige embryo teruggeplaatst en de overige hadden nog 2 dagen om een beetje door te delen. We hopen dat de twee 7-cellige en de drie 6-cellige embryo's nog een spurtje hebben gemaakt en zijn ingevroren. Dat horen we hopelijk over een week.

En nu zit kleine embryo Bob, zoals we hem liefkozend hebben genoemd, bijna 2 weken in mijn buik. Het wachten valt mee en tegen. Uiteindelijk zijn de twee weken nog best snel voorbij gegaan. Maar ieder steekje, krampje, gevoel in mijn lichaam is reden tot onzekerheid. De eerste dagen was ik nog gesloopt van de punctie. En sinds begin deze week heb ik weer veel last van mijn buik (eierstokken hebben mogen proeven van de 15 minutes of fame en zijn nu niet meer weg te slaan uit de spotlights) en zie ik er, vooral 's avonds, uit alsof ik een basketbal heb ingeslikt. Dit ICSI-traject bestaat uit alleen maar nieuwe ervaringen, maar met mijn knoop en gulp half open rondlopen op mijn werk had niet gehoeven. De oorzaak van mijn bolle buik is hoogstwaarschijnlijk overstimulatie ofwel OHSS.

Dus doe ik het weer rustig aan en gebeurt er weer heel weinig. Lang leve de bank, yogabroeken (maar goed dat ik er zo veel heb) en de eindeloze voorraad Stargate Atlantis DVD's van MeneerHaan. Met een eindeloze stroom sapjes, soepjes en sportdrankjes binnen handbereik om de "3 liter vloeistof " binnen te krijgen, die moet voorkomen dat mijn lichte OHSS erger wordt en allerlei nare gevolgen gaat hebben.

Het testmoment komt nu met hele rasse schreden dichterbij. Ik ga zo eerst maar eens wat testen kopen. Een stuk of 20, ofzo. Van alle soorten één. En dan wordt dit de eerste keer dat ik POAS (Pee On A Stick) met in ieder geval de mogelijkheid dat er twee streepjes verschijnen. Fingers crossed.